Reguliere versus Complementaire zorg: Innerlijk kindwerk
Het bieden van gezondheidszorg heeft naar mijn mening meer dan ooit baat hebben bij de professionele bijdrage van de complementaire gezondheidszorg.
Zo maak ik in mijn praktijk mee dat cliënten met een verleden, zoektocht psychische hulpverleners grote instellingen, baat kunnen hebben bij aandacht en inzicht voor hun verleden en bewustwording over hun persoonlijkheidsvorming.
Hoe ze zijn geworden wie ze zijn.
Hier is denk ik ook nog wel een weg te gaan tussen de reguliere en complementaire zorgverlener. Het leren kennen van elkaars methodieken en behandelvormen is denk ik noodzakelijk om elkaar te naderen en te gaan toelaten.
In de psychiatrie staat tegenwoordig het behandelen met medicijnen onbetwist op de eerste plaats. De Freudiaanse benadering, dat stoornissen voortkomen uit de jeugd en bewust gemaakt en verwerkt kunnen worden, is naar de achtergrond getreden.
In het therapeutisch concept van het innerlijk kind staat de bewustwording over het eigen verleden en de eigen persoonsopbouw, in mijn praktijk, juist centraal.
Holistische mensvisie
Ik werk vanuit een Holistische mensvisie.
Wanneer ik aan de hand van het levensverhaal van een cliënt luister naar de behoeften die niet of nauwelijks zijn bevredigd, dan kunnen we daar een patroon in ontdekken. Dan zijn we in staat om vanuit de behoeften te gaan kijken naar de pijn die daaruit voortkomt. Dan zijn we holistisch bezig en behandelen we niet de klacht, maar brengen we het probleem in een breder kader, waardoor het inzichtelijk wordt hoe het is ontstaan en wat daarvan de oorzaak is. Dit inzicht geeft de cliënt voldoening en voelt zich echt gehoord en gezien.
Dit is de gezondheidszorg waarnaar we naar mijn mening dienen te streven. Van mij vraagt dit wat meer tijd en aandacht, maar de effectiviteit is dan vele malen groter.