Depressief-Down

Het is lastig je depressief te voelen…niet weten hoe hier uit te komen.
Vaak is het dat stuk(ken) in jou wat verwerkt wil worden. Wat je ooit of vaker wel hebt gevoeld maar niet naar toe durfde of wilde. Want….als je weer in een moment zit van hé het gaat weer wat beter (met of zonder medicatie), dan ben je blij en pak je de draad weer op. Maar de opgeslagen pijn blijft zitten, verborgen en veilig. En zo kunnen er jaren voorbij gaan van onverwerkte gebeurtenissen en de daarbij horende depressieve-down momenten.
Mijn kijk op sommige depressies is anders. Er zit iets wat verwerkt wil worden…wat de aandacht wilt en gezien wilt worden. Ongemerkt leven we door zoals we altijd hebben gedaan….maar er stapels zich iets op….tot het moment dat je er echt niet meer omheen kan. Dan kunnen we natuurlijk gaan voor medicatie (onderdrukken van de gevoelens) of je zoekt hulp. In mijn praktijk kom ik dit veel tegen. Mensen die voor de depressiviteit wel hulp hebben gezocht….medicatie voorgeschreven kregen met wat tools….maar nooit de diepte in zijn gegaan. Nu zijn er vormen van depressie en de onderliggende pijn…die zo heftig is dat het beter is om het te laten zitten, denk aan zware PTTS. Maar vaker kom ik het tegen dat depressie niets meer en minder is als roep van je innerlijk….ik wil deze opgeslagen pijn niet meer, of ik wil me bewust worden van wat zich in me afspeelt. En op deze momenten help ik jou om je patronen, opgeslagen innerlijke pijn aandacht te geven. Je te helpen bewust te worden waarom jij je zo voelt en wat daar onder zit aan verborgen pijn. Truus